BENn 1999 yılının yılbaşı gecesi, bu yıl Alman kitap ticaretinin Barış Ödülü'nü alacak olan Anne Applebaum bir parti düzenledi. Parti, Polonya'nın kuzeybatısındaki Chobielin kasabasındaki bir evde gerçekleşti. Applebaum'un kocası Polonyalı politikacı Radek Sikorski, evi on yıl önce ailesiyle birlikte çok az bir paraya satın almıştı. Zaten yeni bir çatısı ve yeni boyanmış bir oturma odası vardı ama tek bir mobilya bile yoktu. Yeni zamanın sembolü!
İçki vardı. Dans vardı. Ucuz Çin havai fişekleri patlatıldı. Polonyalı bir gazeteci tabancasını çıkardı ve büyük bir cesaretle havaya kurusıkı bir fişek attı.
Bir noktada Anne Applebaum, Rusya Devlet Başkanı Boris Yeltsin'in istifa ettiğini, veda ettiğini, bir İngiliz gazetesi için köşe yazdığını ve bir sonraki kadeh şarabı için partiye döndüğünü öğrendi.
ayrıca oku
Partinin neredeyse tüm üyeleri kendilerini muhafazakar, liberal ve hatta sağcı olarak tanımladı; Elbette birkaç sol liberal de oradaydı. O zamanlar, çeyrek asır önce, sağ kabaca şu anlama geliyordu: NATO için, Avrupa için, serbest piyasa ekonomisi için, Amerika ile ilişkiler için; kendisine komünizm diyen o dehşete karşı.
Parti konukları sabaha doğru Polonya huş ağaçlarının arasında karda yürüyüşe çıktılar. Ağaç gövdelerinden Amerikalı ve Polonyalı sesler yankılanıyordu. Coşkulu ve mutlu bir atmosfer vardı, partiye katılanlar tarihin galipleri arasında olduklarına inanıyorlardı.
Bugün, o zamanki arkadaşlar artık birbirleriyle tek kelime etmeyen iki derin düşman kampa bölünmüş durumdalar. Anne Applebaum artık eski parti misafirlerinden bazılarıyla tanışmak zorunda kalmamak için caddenin karşısına geçiyordu. Bunun tersine, bir zamanlar Anne ve Radek'in kanepesinde uyuduklarını artık kabul etmeyen önde gelen gazeteciler de var.
ayrıca oku
Doğu Avrupa uzmanı Applebaum
Polonya'da Yahudi olan Applebaum, kendisini şeytani bir figür olan George Soros'un ajanı, kısacası dünya Yahudi komplosunun uygulayıcı bir üyesi olarak gören aşırı sağın nefret figürü haline geldi. Neden? Orada ne oldu?
O dönemde hâlâ komünizm karşıtlığında birlik içinde olan sağcılar, en azından 2015'ten bu yana, birbirinden çok farklı iki siyasi gelenekten geldiklerinin farkına vardılar. Kabaca söylemek gerekirse: Bazıları diktatörlüğün her türlüsünü reddettikleri için komünizme karşıydı.
Diğerleri komünizmde özellikle yanlış olan şeyin, yanlış kişilerin iktidarda olması olduğunu buldular. Azgın bir şekilde Batı karşıtı milliyetçilere dönüştüler ve bazıları aynı zamanda Rus diktatörün hayranları haline geldi. Anne Applebaum en başından beri tavizsiz bir şekilde liberal demokrasinin yanında duran anti-komünistlerden biriydi. Bu yüzden Amerika'daki “Asla Trumper'lardan”, yani 45. başkana faşist demekten korkmayan eski Cumhuriyetçilerden biri.
Amerikalılara Avrupa'yı Anlatmak
Anne Applebaum artık Almanya'da bu haliyle pek bulunmayan bir şeyin somutlaşmış hali: O bir kamusal entelektüel. Sık sık sol görüşlü televizyon kanalı MSNBC'de görülüyor; örneğin konu Polonya'daki durumu anlamak veya en son Rus propaganda saldırısı olduğunda.
Applebaum, “The Atlantic” dergisinde (ki bu Amerika Birleşik Devletleri'nde aşağı yukarı Weimar Cumhuriyeti döneminde Almanya'daki “dünya sahnesi”ne eşdeğerdir), Applebaum Amerikalılara Avrupa'yı defalarca açıklıyor: Doğu Almanya'dakiler çekingendi, diğerleri ise isyankardı. Atlantik'in bu yakasında Trumpizm'i Eski Dünya'nın radikal sağcı partilerinden ayıran şeyin ne olduğunu açıklıyor: Trumpizm çok daha şiddetli ve aşırı.
Alman televizyon istasyonları Anne Applebaum'u zar zor keşfetti. Sahra Wagenknecht'i tercih ediyorlar.
Wolfgang Leonhard'la çalıştı
1964'te Washington DC'de doğan iyi bir aileden gelen Yahudi Amerikalı bir kadın nasıl Doğu Avrupa'ya ve onun tarihine ilgi duymaya başladı? Wolfgang Leonhard muhtemelen her şeyin suçlusu: 1982'de Yale'de bu Alman eski komünistle Sovyet tarihi okudu. Üç yıl sonra St. Petersburg'da (o zamanlar hala Leningrad olarak adlandırılıyordu) komünizmin ne anlama geldiğini ilk elden deneyimledi: özgürlük eksikliği, tuhaf yalanlar ve sıraya girme.
Daha sonra bir gazeteci olarak Duvar'ın yıkılışını haber yaptı. Daha sonra Ukrayna'ya gitti. Orada, Stalin'in milyonlarca Ukraynalı çocuğu, kadını ve erkeği açlığa mahkum ettiği “Holodomor”un anısının hâlâ her yerde mevcut olduğunu öğrendi. Kurgusal olmayan tarihi kitaplar bu tür deneyimlerden ortaya çıktı: Gulag, 1950'lerin Doğu Bloku diktatörlükleri ve özellikle “Kızıl Açlık” hakkında.
Anne Applebaum'un Stalin'in Ukrayna'ya karşı savaşını anlatan rahatsız edici, dikkatlice araştırılmış, zaman zaman dokunaklı kitabını uyku sorunu yaşamadan okuyabilen herkes ya bir psikopattır ya da güçlü barbitüratların gizli kaynağını bilen bir kişidir.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Tanınmış bir uzun metrajlı yazar, “Si vis tempom, para bellum” ilkesine inanan bir kadın olan Anne Applebaum'un Alman kitap ticaretinin Barış Ödülü'nü almasının tuhaf olduğunu önceden belirtti: Barış istiyorsanız, savaşa hazırlanın. Ah, ilahi unutkanlık! Görünen o ki bu uzun metraj yazarı, savaşı kendi deneyimlerinden bilen yazar, psikolog ve solcu anti-komünist Manès Sperber'in bu ödülü 1983'te aldığını artık bilmiyor.
Ödül konuşmasında Sperber, kendisini Sovyetler Birliği'ne karşı nükleer caydırıcılık konusuna adadı. Gürültü harikaydı. Batı Alman barış hareketi şaşkına döndü. Daha sonra Stasi ile bağlantıları olduğu ortaya çıkan önemli bir yazar, Sperber'in ödülünü iade etmesi gerektiğine karar verdi. Geçmişe bakıldığında Manès Sperber'in haklı olduğunu anlamak gerekir. Si vis tempom, para bellum.
Anne Applebaum bir e-postada kendisine bu barış ödülünü verme kararını “şaşırtıcı” olarak nitelendirdi. Hayır, karar şaşırtıcı değil. O mantıklıdır.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
İçki vardı. Dans vardı. Ucuz Çin havai fişekleri patlatıldı. Polonyalı bir gazeteci tabancasını çıkardı ve büyük bir cesaretle havaya kurusıkı bir fişek attı.
Bir noktada Anne Applebaum, Rusya Devlet Başkanı Boris Yeltsin'in istifa ettiğini, veda ettiğini, bir İngiliz gazetesi için köşe yazdığını ve bir sonraki kadeh şarabı için partiye döndüğünü öğrendi.
ayrıca oku
Partinin neredeyse tüm üyeleri kendilerini muhafazakar, liberal ve hatta sağcı olarak tanımladı; Elbette birkaç sol liberal de oradaydı. O zamanlar, çeyrek asır önce, sağ kabaca şu anlama geliyordu: NATO için, Avrupa için, serbest piyasa ekonomisi için, Amerika ile ilişkiler için; kendisine komünizm diyen o dehşete karşı.
Parti konukları sabaha doğru Polonya huş ağaçlarının arasında karda yürüyüşe çıktılar. Ağaç gövdelerinden Amerikalı ve Polonyalı sesler yankılanıyordu. Coşkulu ve mutlu bir atmosfer vardı, partiye katılanlar tarihin galipleri arasında olduklarına inanıyorlardı.
Bugün, o zamanki arkadaşlar artık birbirleriyle tek kelime etmeyen iki derin düşman kampa bölünmüş durumdalar. Anne Applebaum artık eski parti misafirlerinden bazılarıyla tanışmak zorunda kalmamak için caddenin karşısına geçiyordu. Bunun tersine, bir zamanlar Anne ve Radek'in kanepesinde uyuduklarını artık kabul etmeyen önde gelen gazeteciler de var.
ayrıca oku
Doğu Avrupa uzmanı Applebaum
Polonya'da Yahudi olan Applebaum, kendisini şeytani bir figür olan George Soros'un ajanı, kısacası dünya Yahudi komplosunun uygulayıcı bir üyesi olarak gören aşırı sağın nefret figürü haline geldi. Neden? Orada ne oldu?
O dönemde hâlâ komünizm karşıtlığında birlik içinde olan sağcılar, en azından 2015'ten bu yana, birbirinden çok farklı iki siyasi gelenekten geldiklerinin farkına vardılar. Kabaca söylemek gerekirse: Bazıları diktatörlüğün her türlüsünü reddettikleri için komünizme karşıydı.
Diğerleri komünizmde özellikle yanlış olan şeyin, yanlış kişilerin iktidarda olması olduğunu buldular. Azgın bir şekilde Batı karşıtı milliyetçilere dönüştüler ve bazıları aynı zamanda Rus diktatörün hayranları haline geldi. Anne Applebaum en başından beri tavizsiz bir şekilde liberal demokrasinin yanında duran anti-komünistlerden biriydi. Bu yüzden Amerika'daki “Asla Trumper'lardan”, yani 45. başkana faşist demekten korkmayan eski Cumhuriyetçilerden biri.
Amerikalılara Avrupa'yı Anlatmak
Anne Applebaum artık Almanya'da bu haliyle pek bulunmayan bir şeyin somutlaşmış hali: O bir kamusal entelektüel. Sık sık sol görüşlü televizyon kanalı MSNBC'de görülüyor; örneğin konu Polonya'daki durumu anlamak veya en son Rus propaganda saldırısı olduğunda.
Applebaum, “The Atlantic” dergisinde (ki bu Amerika Birleşik Devletleri'nde aşağı yukarı Weimar Cumhuriyeti döneminde Almanya'daki “dünya sahnesi”ne eşdeğerdir), Applebaum Amerikalılara Avrupa'yı defalarca açıklıyor: Doğu Almanya'dakiler çekingendi, diğerleri ise isyankardı. Atlantik'in bu yakasında Trumpizm'i Eski Dünya'nın radikal sağcı partilerinden ayıran şeyin ne olduğunu açıklıyor: Trumpizm çok daha şiddetli ve aşırı.
Alman televizyon istasyonları Anne Applebaum'u zar zor keşfetti. Sahra Wagenknecht'i tercih ediyorlar.
Wolfgang Leonhard'la çalıştı
1964'te Washington DC'de doğan iyi bir aileden gelen Yahudi Amerikalı bir kadın nasıl Doğu Avrupa'ya ve onun tarihine ilgi duymaya başladı? Wolfgang Leonhard muhtemelen her şeyin suçlusu: 1982'de Yale'de bu Alman eski komünistle Sovyet tarihi okudu. Üç yıl sonra St. Petersburg'da (o zamanlar hala Leningrad olarak adlandırılıyordu) komünizmin ne anlama geldiğini ilk elden deneyimledi: özgürlük eksikliği, tuhaf yalanlar ve sıraya girme.
Daha sonra bir gazeteci olarak Duvar'ın yıkılışını haber yaptı. Daha sonra Ukrayna'ya gitti. Orada, Stalin'in milyonlarca Ukraynalı çocuğu, kadını ve erkeği açlığa mahkum ettiği “Holodomor”un anısının hâlâ her yerde mevcut olduğunu öğrendi. Kurgusal olmayan tarihi kitaplar bu tür deneyimlerden ortaya çıktı: Gulag, 1950'lerin Doğu Bloku diktatörlükleri ve özellikle “Kızıl Açlık” hakkında.
Anne Applebaum'un Stalin'in Ukrayna'ya karşı savaşını anlatan rahatsız edici, dikkatlice araştırılmış, zaman zaman dokunaklı kitabını uyku sorunu yaşamadan okuyabilen herkes ya bir psikopattır ya da güçlü barbitüratların gizli kaynağını bilen bir kişidir.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Tanınmış bir uzun metrajlı yazar, “Si vis tempom, para bellum” ilkesine inanan bir kadın olan Anne Applebaum'un Alman kitap ticaretinin Barış Ödülü'nü almasının tuhaf olduğunu önceden belirtti: Barış istiyorsanız, savaşa hazırlanın. Ah, ilahi unutkanlık! Görünen o ki bu uzun metraj yazarı, savaşı kendi deneyimlerinden bilen yazar, psikolog ve solcu anti-komünist Manès Sperber'in bu ödülü 1983'te aldığını artık bilmiyor.
Ödül konuşmasında Sperber, kendisini Sovyetler Birliği'ne karşı nükleer caydırıcılık konusuna adadı. Gürültü harikaydı. Batı Alman barış hareketi şaşkına döndü. Daha sonra Stasi ile bağlantıları olduğu ortaya çıkan önemli bir yazar, Sperber'in ödülünü iade etmesi gerektiğine karar verdi. Geçmişe bakıldığında Manès Sperber'in haklı olduğunu anlamak gerekir. Si vis tempom, para bellum.
Anne Applebaum bir e-postada kendisine bu barış ödülünü verme kararını “şaşırtıcı” olarak nitelendirdi. Hayır, karar şaşırtıcı değil. O mantıklıdır.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.