Federal Meclis, Yahudi karşıtı projelerin gelecekte herhangi bir hükümet desteği almamasını sağlamak istiyor. Kültürden Sorumlu Devlet Bakanı Claudia Roth, bunun Shakespeare gibi yanlış insanları etkileyebileceğinden korkuyor. Bu da hiçbir fikrinin olmadığını bir kez daha kanıtladı.
Claudia Roth'un Kültürden Sorumlu Devlet Bakanı olarak yanlış seçim olduğu, en azından Documenta 15'teki anti-Semitik skandaldan bu yana biliniyordu. O günden bu yana, Berlinale'de Yahudi karşıtı konuşmaları alkışlayarak dikkatleri üzerine çekti ve bu söylemi baltalamaya çalıştı. Alman anma kültürü, neredeyse tüm anma alanı yöneticilerinin direnişiyle ve Yahudi karşıtı projelere hiçbir devlet fonunun (Roth'un evinde bol miktarda var) verilmemesini talep eden Federal Meclis kararına karşı direnişleriyle karşı karşıya.
“Spiegel”in bildirdiği gibi Roth, böyle bir gerekliliğin ardından William Shakespeare'in “Venedik Taciri” yapımının artık devlet fonu alamayacağından “endişeliydi”. Roth'a göre mesele, bir projenin Yahudi karşıtı bir hedef izleyip izlemediği meselesi olmalı ki bu, bir Shakespeare yapımında “açıkça böyle olmaz”.
Kültür Bakanı, kültürden haberi olmadığını bir kez daha kanıtladı. Çünkü elbette Shakespeare'in bu oyununu sahneleyerek Yahudi aleyhtarı bir amaç güdülebilmektedir. Heinrich Heine'e göre, Shakespeare muhtemelen Yahudi tefeci Shylock'u “büyük kalabalığın eğlenmesi için, eğitilmiş bir kurt adam, kana susamış, bunu yaparken kızını ve dükalarını kaybeden ve üstelik alay edilen, nefret edilen efsanevi bir yaratık” olarak canlandırmak istemiştir. bundan.”
Bununla birlikte Shakespeare'in şiirsel dehası, Shylock'la birlikte “göz kamaştıran gaddarlığına rağmen, gizemli nedenlerden dolayı İlahi Takdir tarafından aşağı ve asil ayaktakımı nefretiyle yüklenen talihsiz bir mezhebin haklılığını ifade etmesi anlamına geliyordu ve bu nefret, her zaman durum sevgiyle karşılığını vermek istemedi.”
Herkes Yahudi aleyhtarı yazıyı Yahudilerin bir “haklılığı” olarak görmek istemiyordu. Örneğin Naziler bunu ırkçı propagandaları için kullanmayı seviyorlardı. 1943'te Viyana Burg Tiyatrosu'nda Werner Krauß'un Shylock rolünde oynadığı prodüksiyon kötü bir şöhrete sahiptir. Alman bir eleştirmen şu sonucu özetledi: “Delici bir kahkaha, Yahudi alayını ortadan kaldırır.”
Tilmann Köhler'in 2011 yılında Dresden'de kapitalizmi eleştiren prodüksiyonunda ekte şunlar da yazıyordu: Venedik'te “Yahudi değerleri Hıristiyan değerleriyle buluşuyor”. Hayır. Ne Shylock “Yahudi”, ne de alacaklısı tüccar Antonio “Hıristiyan” değerlerini bünyesinde barındırıyor. Tıpkı kendinize ikisi arasındaki farkın ne olduğunu sormanız gerektiği gibi.
Ancak ülkenin en üst düzey kültür yöneticisi, dünya edebiyatının en ünlü oyunlarından birinin “net” olmadığını bile bilmiyorsa, onun diğer yanlış adımlarına pek şaşırmamak gerekir. Ve “Yahudi” ile “Hıristiyan” değerleri arasındaki konuşmada da ifade edildiği gibi, bu cehaletin, anti-Semitizme karşı bu duyarsızlığın, kültürel sahnede istisna olmaktan çok kural olmasından korkmalıyız. İşte tam da bu yüzden parayı dağıtmadan önce daha yakından bakmanın zamanı geldi. Kaynak tahsisi söz konusu olduğunda biraz daha Shylock'tan zarar gelmez.
Claudia Roth'un Kültürden Sorumlu Devlet Bakanı olarak yanlış seçim olduğu, en azından Documenta 15'teki anti-Semitik skandaldan bu yana biliniyordu. O günden bu yana, Berlinale'de Yahudi karşıtı konuşmaları alkışlayarak dikkatleri üzerine çekti ve bu söylemi baltalamaya çalıştı. Alman anma kültürü, neredeyse tüm anma alanı yöneticilerinin direnişiyle ve Yahudi karşıtı projelere hiçbir devlet fonunun (Roth'un evinde bol miktarda var) verilmemesini talep eden Federal Meclis kararına karşı direnişleriyle karşı karşıya.
“Spiegel”in bildirdiği gibi Roth, böyle bir gerekliliğin ardından William Shakespeare'in “Venedik Taciri” yapımının artık devlet fonu alamayacağından “endişeliydi”. Roth'a göre mesele, bir projenin Yahudi karşıtı bir hedef izleyip izlemediği meselesi olmalı ki bu, bir Shakespeare yapımında “açıkça böyle olmaz”.
Kültür Bakanı, kültürden haberi olmadığını bir kez daha kanıtladı. Çünkü elbette Shakespeare'in bu oyununu sahneleyerek Yahudi aleyhtarı bir amaç güdülebilmektedir. Heinrich Heine'e göre, Shakespeare muhtemelen Yahudi tefeci Shylock'u “büyük kalabalığın eğlenmesi için, eğitilmiş bir kurt adam, kana susamış, bunu yaparken kızını ve dükalarını kaybeden ve üstelik alay edilen, nefret edilen efsanevi bir yaratık” olarak canlandırmak istemiştir. bundan.”
Bununla birlikte Shakespeare'in şiirsel dehası, Shylock'la birlikte “göz kamaştıran gaddarlığına rağmen, gizemli nedenlerden dolayı İlahi Takdir tarafından aşağı ve asil ayaktakımı nefretiyle yüklenen talihsiz bir mezhebin haklılığını ifade etmesi anlamına geliyordu ve bu nefret, her zaman durum sevgiyle karşılığını vermek istemedi.”
Herkes Yahudi aleyhtarı yazıyı Yahudilerin bir “haklılığı” olarak görmek istemiyordu. Örneğin Naziler bunu ırkçı propagandaları için kullanmayı seviyorlardı. 1943'te Viyana Burg Tiyatrosu'nda Werner Krauß'un Shylock rolünde oynadığı prodüksiyon kötü bir şöhrete sahiptir. Alman bir eleştirmen şu sonucu özetledi: “Delici bir kahkaha, Yahudi alayını ortadan kaldırır.”
Tilmann Köhler'in 2011 yılında Dresden'de kapitalizmi eleştiren prodüksiyonunda ekte şunlar da yazıyordu: Venedik'te “Yahudi değerleri Hıristiyan değerleriyle buluşuyor”. Hayır. Ne Shylock “Yahudi”, ne de alacaklısı tüccar Antonio “Hıristiyan” değerlerini bünyesinde barındırıyor. Tıpkı kendinize ikisi arasındaki farkın ne olduğunu sormanız gerektiği gibi.
Ancak ülkenin en üst düzey kültür yöneticisi, dünya edebiyatının en ünlü oyunlarından birinin “net” olmadığını bile bilmiyorsa, onun diğer yanlış adımlarına pek şaşırmamak gerekir. Ve “Yahudi” ile “Hıristiyan” değerleri arasındaki konuşmada da ifade edildiği gibi, bu cehaletin, anti-Semitizme karşı bu duyarsızlığın, kültürel sahnede istisna olmaktan çok kural olmasından korkmalıyız. İşte tam da bu yüzden parayı dağıtmadan önce daha yakından bakmanın zamanı geldi. Kaynak tahsisi söz konusu olduğunda biraz daha Shylock'tan zarar gelmez.