Siyasette, şirketlerde veya günlük yaşamda olsun-eğer itaat ödüllendirilirse ve çelişki cezalandırılırsa, bir JA-müdür sistemi oluşturulur. Bir toplum omurgayı kaybettiğinde neden tehlikeli hale geliyor?
Geçen Cuma günü Oval Ofis'teki tarihi skandal hakkında çok şey yazıldı. Takımsız olan adam hakkında, Ukrayna Cumhurbaşkanı Wolodymyr Selenskyj ve erkeksiz davalar, ABD Başkanı Donald Trump ve Yardımcısı JD Vance. Buna ek olarak, trajik figür Marco Rubio, en azından ABD Dışişleri Bakanı.
Oval ofiste, utanç verici bir çitte geriye doğru kaybolan Homer Simpson'ı daha çok anımsattı. Rubio'nun çiti yoktu, ancak sadece batmaya çalıştığı idrar taşı sarı kanepe. Yakın zamana kadar Rubio, tüm siyasi kamplara saygı duyulan yabancı bir politikacıydı. Dışişleri bakanı olarak, oybirliğiyle Senato tarafından onaylandı, çünkü eski Cumhuriyet geleneğinde diktatörlükleri açıkça kınadığı için İsrail ve Ukrayna'nın tarafındaydı ve tekrar tekrar ABD'nin küresel sorumluluk üstlenmesi gerektiğini söyledi.
Ama şimdi bu tarih. Yastıklı kanepe minderlerinde rubios değerleri ve ilkeleri kaybolmuştur. Küresel siyasi skandaldan kısa bir süre sonra başkanına teşekkür etti. Trump'ın Amerika için kampanya yürüttüğünü yazdı, daha önce hiçbir cumhurbaşkanı yapmaya cesaret edemedi. Hala arkasına acıklı bir şey koyuyor: “Amerika onlarla!”
Tabii ki, bu görüş meşru. Onlarca yıllık kariyerinde Rubio'nun kendisine verdiği şeyle eşleşmiyor. Ama Rubio ile ilgili olmamalı. Aksine, 180 derecelik rotasyonun kültürel fenomeni, nihai itaate dönüş ilginç.
Obey, otoriter sistemler için bir ön koşuldur, tam teslim edilmesi gerekir. Bir sonraki yüksek örnekte görüşlerini ve eylemlerini hizalayanlar başarılıdır. “Jenachdemer”, Wilhelm Busch bu gücü adlandırdı -bilinçli ellerini döndürdü. Otoriter sistemler, ailelerde olduğu gibi ve büyük ölçüde siyasette mevcuttur. Liderler artık bağımsız düşünceye tahammül etmediklerinde ortaya çıkıyorlar.
Ne Takip Ediyor? Vasat için bir dönüm noktası. Bir çelişkiyi tolere etmeyenler JA-Gager'i teşvik eder. Bu, yalnızca zaten gitmiş olan ve yönü verilen yollara gidenler için daha kolaydır. Sonuçta, serbest olmayan sistemlerde rüzgar bayrağı sahipleri için değiş tokuş giderek daha ikna edicidir. İtaat acısını hissetmiyorsun. Çünkü silgiden yapılmış omurganız her yönde esnek bir şekilde bükülebilir.
Bu, orta düzey patronların otoriter içine sürüklendiği ve kendileri bir tartışmaya uygun olmadıkları için otoriterlere sürüklendikleri şirketlerde görülebilir. Partilerde, bu kendisini bu kadar çok “parti askerleri” nde tezahür eder. Her zaman yeni bir başkan arkasında toplanan ve başarı şansları bulutlu olduğunda savaştıkları yeni bir başkanın arkasında toplanan üyeleri anlatıyor. Ancak işlevler veya görünürlük ile ödüllendirilir – burada bir halka açık omuz, burada bir liste yeri – sıkısınız ve artık konuşmanızla ilgilenmiyorsunuz.
Oportünizm pragmatizmle karıştırılmamalıdır. Pragmatist ile, bir sorunun çözümü ön plandadır ve oportünistler için kişisel kişisel ilerleme. Okul dersinin sonuna bildiren ve öğretmeni “Bunu söylemek istedim” ile kabul edenlerdir. Daha sonra davranışlarını hizalamak için yöneticinin tepkisini bekleyenlerdir. Ve onlar geçerlilik ve güç ilkelerini ortaya çıkaran politikacılar.
Marco Rubio'ya geri dönmek: Donald Trump sorun değil. Sorun, bir fantezi ve otoriter fikirlerini uygulamaya koymak için özgürlüklerini ve zihinlerinden vazgeçmekten rahatlayan çok fazla oportünist olduğunda ortaya çıkar.
Geçen Cuma günü Oval Ofis'teki tarihi skandal hakkında çok şey yazıldı. Takımsız olan adam hakkında, Ukrayna Cumhurbaşkanı Wolodymyr Selenskyj ve erkeksiz davalar, ABD Başkanı Donald Trump ve Yardımcısı JD Vance. Buna ek olarak, trajik figür Marco Rubio, en azından ABD Dışişleri Bakanı.
Oval ofiste, utanç verici bir çitte geriye doğru kaybolan Homer Simpson'ı daha çok anımsattı. Rubio'nun çiti yoktu, ancak sadece batmaya çalıştığı idrar taşı sarı kanepe. Yakın zamana kadar Rubio, tüm siyasi kamplara saygı duyulan yabancı bir politikacıydı. Dışişleri bakanı olarak, oybirliğiyle Senato tarafından onaylandı, çünkü eski Cumhuriyet geleneğinde diktatörlükleri açıkça kınadığı için İsrail ve Ukrayna'nın tarafındaydı ve tekrar tekrar ABD'nin küresel sorumluluk üstlenmesi gerektiğini söyledi.
Ama şimdi bu tarih. Yastıklı kanepe minderlerinde rubios değerleri ve ilkeleri kaybolmuştur. Küresel siyasi skandaldan kısa bir süre sonra başkanına teşekkür etti. Trump'ın Amerika için kampanya yürüttüğünü yazdı, daha önce hiçbir cumhurbaşkanı yapmaya cesaret edemedi. Hala arkasına acıklı bir şey koyuyor: “Amerika onlarla!”
Tabii ki, bu görüş meşru. Onlarca yıllık kariyerinde Rubio'nun kendisine verdiği şeyle eşleşmiyor. Ama Rubio ile ilgili olmamalı. Aksine, 180 derecelik rotasyonun kültürel fenomeni, nihai itaate dönüş ilginç.
Obey, otoriter sistemler için bir ön koşuldur, tam teslim edilmesi gerekir. Bir sonraki yüksek örnekte görüşlerini ve eylemlerini hizalayanlar başarılıdır. “Jenachdemer”, Wilhelm Busch bu gücü adlandırdı -bilinçli ellerini döndürdü. Otoriter sistemler, ailelerde olduğu gibi ve büyük ölçüde siyasette mevcuttur. Liderler artık bağımsız düşünceye tahammül etmediklerinde ortaya çıkıyorlar.
Ne Takip Ediyor? Vasat için bir dönüm noktası. Bir çelişkiyi tolere etmeyenler JA-Gager'i teşvik eder. Bu, yalnızca zaten gitmiş olan ve yönü verilen yollara gidenler için daha kolaydır. Sonuçta, serbest olmayan sistemlerde rüzgar bayrağı sahipleri için değiş tokuş giderek daha ikna edicidir. İtaat acısını hissetmiyorsun. Çünkü silgiden yapılmış omurganız her yönde esnek bir şekilde bükülebilir.
Bu, orta düzey patronların otoriter içine sürüklendiği ve kendileri bir tartışmaya uygun olmadıkları için otoriterlere sürüklendikleri şirketlerde görülebilir. Partilerde, bu kendisini bu kadar çok “parti askerleri” nde tezahür eder. Her zaman yeni bir başkan arkasında toplanan ve başarı şansları bulutlu olduğunda savaştıkları yeni bir başkanın arkasında toplanan üyeleri anlatıyor. Ancak işlevler veya görünürlük ile ödüllendirilir – burada bir halka açık omuz, burada bir liste yeri – sıkısınız ve artık konuşmanızla ilgilenmiyorsunuz.
Oportünizm pragmatizmle karıştırılmamalıdır. Pragmatist ile, bir sorunun çözümü ön plandadır ve oportünistler için kişisel kişisel ilerleme. Okul dersinin sonuna bildiren ve öğretmeni “Bunu söylemek istedim” ile kabul edenlerdir. Daha sonra davranışlarını hizalamak için yöneticinin tepkisini bekleyenlerdir. Ve onlar geçerlilik ve güç ilkelerini ortaya çıkaran politikacılar.
Marco Rubio'ya geri dönmek: Donald Trump sorun değil. Sorun, bir fantezi ve otoriter fikirlerini uygulamaya koymak için özgürlüklerini ve zihinlerinden vazgeçmekten rahatlayan çok fazla oportünist olduğunda ortaya çıkar.