Birçok devlet okulunun iyi bir üne sahip değildir. Bu yüzden Almanya'daki her onuncu öğrenci özel bir okula devam ediyor ve rakamlar yükseliyor. Bu artık sadece ebeveynlerin cüzdanının bir göstergesi değil.
Ortak bir önyargıya göre, aptal çocuklar için özel okullar zengin insanlardır. Örneğin, rutin olarak bir bogeyman olarak kullanılması gereken Salem yatılı okulu. Pahalı ve kale duvarlarının arkasında izole edilmiş veya ormanlarda gizlenmiş, elbette, ücretsiz sponsorlukta çok az okuldur. Genellikle doğrudan köşede, hatta mahalledeki tek okulda. Öyleyse neden heyecan? Çünkü Almanya'da giderek daha fazla özel okul var.
Almanya'daki tüm öğrencilerin yaklaşık yüzde onunu ziyaret ediyorlar. Bu neredeyse bir milyon çocuk ve ergen. Bu oran hala 20 yıl önce yüzde altı idi. Tüm okulların yüzde onundan fazlası ücretsiz sponsorlukta. Sürpriz: GDR'de özel okul olmamasına rağmen, payınız Doğu'da çok daha yüksek.
Daha iyisini ne yapıyorlar? Ebeveynler neden çocuklarının geliştiği okulları bulmak için kulüplerde büyük finansal kurbanlar altında bir araya geliyor? Bazıları için duvarlarda kırık tuvalet ve küflü yokuş aşağı okullar vardır. Diğerleri için, uzun mesafeler gerektiren okul kapanışlarıdır. Ya da örgütlenmemiş bir kolej.
İlkokulların ne kadar çabuk, yani yatılı okulların çoğalması dikkat çekicidir. Açıklama basit: Sanığın birinci sınıflardaki dilsel farklılıkları kırık tuvaletlerden bile daha fazlasını giyiyordu. Sorun, pedagojiyi iyileştiremeyen veya yapamayan bir okul politikasıdır.
Kim, çocuklarını Almanca çoğunluğunun gerçekten anlamadığı veya konuşmadığı bir sınıfta eğitmek ister? Burada, dil dersleri ve dil testlerini eğitimden önce bir görev haline getirmek için yıllardır kaçınıldığından intikam alıyor. Doğru düşünme iyi pedagojiyi yener. Göçmenler ayrıca çocuklarının zihinsel olarak öğrenmesini ve büyümelerini istiyorlar.
Devlet okulunun iyi bir üne sahip değil. Forsa araştırmasına göre, Berlar çocuğu karşılaştırma çalışmalarında, ebeveynlerin yarısından fazlası çocuklarını yapabilirlerse özel bir okula gönderecekti. Öyleyse neden bu okul türü tanrılar? Eşitlik fanatiklerini eleştiriyorlar çünkü çocukları, ebeveynlerin cüzdanına göre sıralıyorlar.
Özel okulların çoğu Katolik veya Protestan Kilisesi'ne aittir. Diğer inananlara açıklar. Çocuklar Müslüman veya Budist de olabilir. Bununla birlikte, kiliseye ve dini eğitime de katılmak zorundalar.
Çocukların zengin olması gerekmez. Okullar ayda 50 veya 100 avro, Köln'de hiçbir şey yok. Hamburg'da dört Katolik okulu nüfusu büyük protesto altında kapatmak zorunda kaldı. Hamburg Diocese paradan yoksundur çünkü kilise vergi mükellefleri kaybolur ve devlet içeri girmek istemez.
Çoğu özel okul kilise sponsorluğunda
Protestan Kilisesi 211.000 öğrencisi olan 1027 okul yönetiyor ve en büyük büyümesini ilk ve kapsamlı okullarda kaydediyor. Katolik Kilisesi, 359.000 öğrencisi olan 904 ilkokul, lise, yatılı okul ve meslek okullarının sponsorudur. Ebeveynler neden mezhep okullarını seçiyorlar, özellikle de Kilise vergisi Hıristiyanlarının sadece yüzde 20'si oluşturduğu Doğu'da?
Ebeveynler öncelikle iyi okulla ilgilenir. Açıkçası, yetersizlik olmayan ebeveynler de özel atmosferi ve – Tanrı ya da değil – değer odaklı eğitim, topluluk duygusu ve kararlı personeli de takdir ediyorlar.
Test sonuçları ne ortaya çıkıyor. Özel okullardaki çocuklar Almanca ve matematikte daha iyi performans sergiler. Ebeveynler, ağır bir kalple özel versiyonu seçen bunu duymayı severler. İlerici eğitim araştırmacıları istatistikleri kabul etmez ve öğrencilerin homojenliğini ifade etmezler: güvencesiz koşullardan daha az çocuk.
Kuşkusuz, özel bireyler sadece yüzde sekiz fakir çocuk öğretiyor, devlet okulları yüzde 34, dört kat daha fazla. Ama biraz daha derine iniyoruz. Eğitimde uzak olan milieus, genellikle mahalle okullarından başkalarını da seçebileceklerini bilmiyorlar çünkü ebeveynler oy kullanma hakkına sahipler. Kocası gibi bir kamyon şoförü gibi Rusya'dan gelen kuaför Natascha, kendini bilgili hale getirdi. Çocuğunu bir Katolik okuluna gönderdi. Oraya daha iyi bakılıyor – ayda 50 Euro.
Ama bu sadece parayla ilgili değil. Özel okullarda daha hızlı çalışan yenilikler, popülerliklerinin bir başka nedenidir. Devlet öğlen hedeflerini kapattığında zaten tüm günlük okullar vardı. Bunlar çift profesyonel seçtiler çünkü çocuklarını öğleden sonraya kadar iyi ellerde tanıyorlardı.
Öğrencilerin sosyal bağlılığı, uzak okul otoritesinden daha iyi organize edilebilir. Salem'in kurucusu Kurt Hahn ve bir bütün olarak Landschulheim kurucusu yüz yıldan fazla bir süre önce sosyal hizmetleri tanıttı. Çocuklar sıkıntı ve dağ kurtarma öğrenir, emeklilik evinde yardımcı olurlar. Öğrenciler engelli yoldaşlarla yüzme kursları yaparlar. Bu sosyal hizmet uygulanır.
Zaten altı yıllık küçük araştırmacılar olur
Schleswig-Holstein'daki Louisenlund Yatılı Okulu yıllardır yenilik kursunda. Orada bir köy okulu inşa eden ve Afrika kahvesinin satışından elde edilen kârla bu okulu destekleyen bir Ruanda Loncası var. Bir nane şubesinde, ülkenin her yerinden yetenekli çocuklara özellikle doğa bilimlerinde meydan okuyor ve teşvik ediliyor. Louisenlund ayrıca bölgedeki çocuklar için bir eyalet -Tel -the ilkokul geliştirdi. Zaten küçük araştırmacılara altı yıl var.
Kaşlarını çatmış özel okullardan bazı yenilikler devlet okullarına doğru ilerledi. Küçük grup çalışması, Stragglers'ı ayrı departmanlarda ilerleten ikinci öğretmenler. Cep telefonu yasakları ilk olarak Amerika'da özel okullarda denendi. Temel olarak, özel okul operasyonları daha hareketli, daha az bürokratiktir, daha az saatlik başarısızlık vardır. Sıfır Bock öğrencisi daha küçük bir özel kuruma daha iyi emilebilir ve entegre edilebilir. Birçok küçük okul görevlisi olan devlet okulu geride kaldı.
Özel okullarda büyümeye devam edip etmeyecek kimsenin endişelenmesi gerekmez. Yüzde on ile Almanya hala orta sahada. Hollanda'da, okulların üçte ikisi özel olarak, Sosyal Demokratik Cennet İsveç'te okul öncesi, ilkokulların yüzde 20'si ve ücretsiz sponsorluktaki liselerin yüzde 36'sıdır.
“Folkhem” (Volksheim) fikri buna zarar vermedi. İyi bir okul, ebeveynlerin tatmin olduğu ve çocukların öğrendiği ve geliştiği bir okuldur. Bunun için özel olmak zorunda değil, ancak devletin yapmaması yardımcı olur.
Christine Brinck bir yayıncıdır ve diğer şeylerin yanı sıra “Anneler Savaşları. Çocuklarımız millileştirildi ”(Herder).
Ortak bir önyargıya göre, aptal çocuklar için özel okullar zengin insanlardır. Örneğin, rutin olarak bir bogeyman olarak kullanılması gereken Salem yatılı okulu. Pahalı ve kale duvarlarının arkasında izole edilmiş veya ormanlarda gizlenmiş, elbette, ücretsiz sponsorlukta çok az okuldur. Genellikle doğrudan köşede, hatta mahalledeki tek okulda. Öyleyse neden heyecan? Çünkü Almanya'da giderek daha fazla özel okul var.
Almanya'daki tüm öğrencilerin yaklaşık yüzde onunu ziyaret ediyorlar. Bu neredeyse bir milyon çocuk ve ergen. Bu oran hala 20 yıl önce yüzde altı idi. Tüm okulların yüzde onundan fazlası ücretsiz sponsorlukta. Sürpriz: GDR'de özel okul olmamasına rağmen, payınız Doğu'da çok daha yüksek.
Daha iyisini ne yapıyorlar? Ebeveynler neden çocuklarının geliştiği okulları bulmak için kulüplerde büyük finansal kurbanlar altında bir araya geliyor? Bazıları için duvarlarda kırık tuvalet ve küflü yokuş aşağı okullar vardır. Diğerleri için, uzun mesafeler gerektiren okul kapanışlarıdır. Ya da örgütlenmemiş bir kolej.
İlkokulların ne kadar çabuk, yani yatılı okulların çoğalması dikkat çekicidir. Açıklama basit: Sanığın birinci sınıflardaki dilsel farklılıkları kırık tuvaletlerden bile daha fazlasını giyiyordu. Sorun, pedagojiyi iyileştiremeyen veya yapamayan bir okul politikasıdır.
Kim, çocuklarını Almanca çoğunluğunun gerçekten anlamadığı veya konuşmadığı bir sınıfta eğitmek ister? Burada, dil dersleri ve dil testlerini eğitimden önce bir görev haline getirmek için yıllardır kaçınıldığından intikam alıyor. Doğru düşünme iyi pedagojiyi yener. Göçmenler ayrıca çocuklarının zihinsel olarak öğrenmesini ve büyümelerini istiyorlar.
Devlet okulunun iyi bir üne sahip değil. Forsa araştırmasına göre, Berlar çocuğu karşılaştırma çalışmalarında, ebeveynlerin yarısından fazlası çocuklarını yapabilirlerse özel bir okula gönderecekti. Öyleyse neden bu okul türü tanrılar? Eşitlik fanatiklerini eleştiriyorlar çünkü çocukları, ebeveynlerin cüzdanına göre sıralıyorlar.
Özel okulların çoğu Katolik veya Protestan Kilisesi'ne aittir. Diğer inananlara açıklar. Çocuklar Müslüman veya Budist de olabilir. Bununla birlikte, kiliseye ve dini eğitime de katılmak zorundalar.
Çocukların zengin olması gerekmez. Okullar ayda 50 veya 100 avro, Köln'de hiçbir şey yok. Hamburg'da dört Katolik okulu nüfusu büyük protesto altında kapatmak zorunda kaldı. Hamburg Diocese paradan yoksundur çünkü kilise vergi mükellefleri kaybolur ve devlet içeri girmek istemez.
Çoğu özel okul kilise sponsorluğunda
Protestan Kilisesi 211.000 öğrencisi olan 1027 okul yönetiyor ve en büyük büyümesini ilk ve kapsamlı okullarda kaydediyor. Katolik Kilisesi, 359.000 öğrencisi olan 904 ilkokul, lise, yatılı okul ve meslek okullarının sponsorudur. Ebeveynler neden mezhep okullarını seçiyorlar, özellikle de Kilise vergisi Hıristiyanlarının sadece yüzde 20'si oluşturduğu Doğu'da?
Ebeveynler öncelikle iyi okulla ilgilenir. Açıkçası, yetersizlik olmayan ebeveynler de özel atmosferi ve – Tanrı ya da değil – değer odaklı eğitim, topluluk duygusu ve kararlı personeli de takdir ediyorlar.
Test sonuçları ne ortaya çıkıyor. Özel okullardaki çocuklar Almanca ve matematikte daha iyi performans sergiler. Ebeveynler, ağır bir kalple özel versiyonu seçen bunu duymayı severler. İlerici eğitim araştırmacıları istatistikleri kabul etmez ve öğrencilerin homojenliğini ifade etmezler: güvencesiz koşullardan daha az çocuk.
Kuşkusuz, özel bireyler sadece yüzde sekiz fakir çocuk öğretiyor, devlet okulları yüzde 34, dört kat daha fazla. Ama biraz daha derine iniyoruz. Eğitimde uzak olan milieus, genellikle mahalle okullarından başkalarını da seçebileceklerini bilmiyorlar çünkü ebeveynler oy kullanma hakkına sahipler. Kocası gibi bir kamyon şoförü gibi Rusya'dan gelen kuaför Natascha, kendini bilgili hale getirdi. Çocuğunu bir Katolik okuluna gönderdi. Oraya daha iyi bakılıyor – ayda 50 Euro.
Ama bu sadece parayla ilgili değil. Özel okullarda daha hızlı çalışan yenilikler, popülerliklerinin bir başka nedenidir. Devlet öğlen hedeflerini kapattığında zaten tüm günlük okullar vardı. Bunlar çift profesyonel seçtiler çünkü çocuklarını öğleden sonraya kadar iyi ellerde tanıyorlardı.
Öğrencilerin sosyal bağlılığı, uzak okul otoritesinden daha iyi organize edilebilir. Salem'in kurucusu Kurt Hahn ve bir bütün olarak Landschulheim kurucusu yüz yıldan fazla bir süre önce sosyal hizmetleri tanıttı. Çocuklar sıkıntı ve dağ kurtarma öğrenir, emeklilik evinde yardımcı olurlar. Öğrenciler engelli yoldaşlarla yüzme kursları yaparlar. Bu sosyal hizmet uygulanır.
Zaten altı yıllık küçük araştırmacılar olur
Schleswig-Holstein'daki Louisenlund Yatılı Okulu yıllardır yenilik kursunda. Orada bir köy okulu inşa eden ve Afrika kahvesinin satışından elde edilen kârla bu okulu destekleyen bir Ruanda Loncası var. Bir nane şubesinde, ülkenin her yerinden yetenekli çocuklara özellikle doğa bilimlerinde meydan okuyor ve teşvik ediliyor. Louisenlund ayrıca bölgedeki çocuklar için bir eyalet -Tel -the ilkokul geliştirdi. Zaten küçük araştırmacılara altı yıl var.
Kaşlarını çatmış özel okullardan bazı yenilikler devlet okullarına doğru ilerledi. Küçük grup çalışması, Stragglers'ı ayrı departmanlarda ilerleten ikinci öğretmenler. Cep telefonu yasakları ilk olarak Amerika'da özel okullarda denendi. Temel olarak, özel okul operasyonları daha hareketli, daha az bürokratiktir, daha az saatlik başarısızlık vardır. Sıfır Bock öğrencisi daha küçük bir özel kuruma daha iyi emilebilir ve entegre edilebilir. Birçok küçük okul görevlisi olan devlet okulu geride kaldı.
Özel okullarda büyümeye devam edip etmeyecek kimsenin endişelenmesi gerekmez. Yüzde on ile Almanya hala orta sahada. Hollanda'da, okulların üçte ikisi özel olarak, Sosyal Demokratik Cennet İsveç'te okul öncesi, ilkokulların yüzde 20'si ve ücretsiz sponsorluktaki liselerin yüzde 36'sıdır.
“Folkhem” (Volksheim) fikri buna zarar vermedi. İyi bir okul, ebeveynlerin tatmin olduğu ve çocukların öğrendiği ve geliştiği bir okuldur. Bunun için özel olmak zorunda değil, ancak devletin yapmaması yardımcı olur.
Christine Brinck bir yayıncıdır ve diğer şeylerin yanı sıra “Anneler Savaşları. Çocuklarımız millileştirildi ”(Herder).