Televizyonda kim kime karşı rekabet etmeli? Bir sonraki federal seçimler yaklaşırken şu soruyu yanıtlamak hiç de kolay değil: düello mu, deneme mi, dörtlü mü yoksa tamamen farklı bir şey mi?
Fransa'da işler basit: başkanlık için belirleyici TV düellosu, ilk tur oylamada en iyi sırayı alan iki aday arasında gerçekleşiyor. Valéry Giscard d'Estaing'in Francois Mitterrand'la tanıştığı ve tarihe geçen bir cümle söylediği 1974 yılından beri bu böyle. Zenginliğin daha adil dağılımını bir “gönül meselesi” olarak tanımlayan sosyaliste Giscard, “Vous n'avez pas le monopole du coeur” (Kalbin tekeline sahip değilsiniz) yanıtını verdi. Giscard, Mitterrand'a yetişti ve Élysée Sarayı'na taşındı.
O zamandan bu yana, Fransız TV düellosu yalnızca bir kez, 2002'de iptal edildi; o zaman – Robert Habeck'e selamlar! – Jacques Chirac, sağcı Jean-Marie Le Pen ile kameralar önünde tartışmayı reddetti.
Mesele Fransa'da, hatta bir Demokrat ile bir Cumhuriyetçinin geleneksel olarak televizyonda düello yaptığı ABD'deki kadar net değildi. 1992'de televizyon sahnesinde üç aday vardı: Bill Clinton ve kıdemli George Bush arasında, Teksaslı girişimci Ross Perot bağımsız olarak tartıştı ve anketlere göre turu açıkça kazandı. Ancak Clinton Beyaz Saray'a taşındı.
Hollanda gibi parçalı parti ortamına sahip ülkelerde mesele çok daha karmaşık. 2023 il seçimlerinde, iki moderatör, her biri yeni bir katılımcı karışımından oluşan altı konu turunda en iyi on iki adayı ve on iki bölgesel politikacıyı tartışmayı başardı. Ancak stüdyodaki her politikacının konuşmak için ancak üç dakikası vardı.
İlk TV düellosunun 1969'da Almanya'da yapılması gerekiyordu. O zamanki Şansölye Yardımcısı ve SPD Şansölye adayı Willy Brandt, görevdeki Kurt Georg Kiesinger'e (CDU) meydan okudu. Bunun yerine ZDF, “Gazeteciler soruyor, politikacılar cevaplıyor” serisinde dört katılımcının yer aldığı bir tur yapılmasını önerdi. Kiesinger'in başlangıçta reddettiği şey: “Federal Cumhuriyet Şansölyesi'nin bir sandalyeye oturup kendisine söz verilmesini beklemesi yakışmaz.” Ama sonra pes etti.
1976 federal seçimlerinden önce CDU başkanı ve şansölye adayı Helmut Kohl, tartışmalardaki gücünün farkında olmasına rağmen görevdeki Helmut Schmidt'i (SPD) bir TV düellosuna davet etti: “Schmidt daha iyi bir aktör” dedi Kohl, “Ben Daha sonra Franz Josef Strauß (CSU) ve Hans-Dietrich Genscher (FDP) ile dört kişilik bir toplantı yapıldı ve Kohl von Schmidt suçlamayı dinledi. kendisinin “Hıristiyan olmayan bir alıntı sahtekarı” olduğunu söylemek zorunda kaldı. O dönemde seçim kampanyasında adalet anlaşması yoktu.
Fransa'da işler basit: başkanlık için belirleyici TV düellosu, ilk tur oylamada en iyi sırayı alan iki aday arasında gerçekleşiyor. Valéry Giscard d'Estaing'in Francois Mitterrand'la tanıştığı ve tarihe geçen bir cümle söylediği 1974 yılından beri bu böyle. Zenginliğin daha adil dağılımını bir “gönül meselesi” olarak tanımlayan sosyaliste Giscard, “Vous n'avez pas le monopole du coeur” (Kalbin tekeline sahip değilsiniz) yanıtını verdi. Giscard, Mitterrand'a yetişti ve Élysée Sarayı'na taşındı.
O zamandan bu yana, Fransız TV düellosu yalnızca bir kez, 2002'de iptal edildi; o zaman – Robert Habeck'e selamlar! – Jacques Chirac, sağcı Jean-Marie Le Pen ile kameralar önünde tartışmayı reddetti.
Mesele Fransa'da, hatta bir Demokrat ile bir Cumhuriyetçinin geleneksel olarak televizyonda düello yaptığı ABD'deki kadar net değildi. 1992'de televizyon sahnesinde üç aday vardı: Bill Clinton ve kıdemli George Bush arasında, Teksaslı girişimci Ross Perot bağımsız olarak tartıştı ve anketlere göre turu açıkça kazandı. Ancak Clinton Beyaz Saray'a taşındı.
Hollanda gibi parçalı parti ortamına sahip ülkelerde mesele çok daha karmaşık. 2023 il seçimlerinde, iki moderatör, her biri yeni bir katılımcı karışımından oluşan altı konu turunda en iyi on iki adayı ve on iki bölgesel politikacıyı tartışmayı başardı. Ancak stüdyodaki her politikacının konuşmak için ancak üç dakikası vardı.
İlk TV düellosunun 1969'da Almanya'da yapılması gerekiyordu. O zamanki Şansölye Yardımcısı ve SPD Şansölye adayı Willy Brandt, görevdeki Kurt Georg Kiesinger'e (CDU) meydan okudu. Bunun yerine ZDF, “Gazeteciler soruyor, politikacılar cevaplıyor” serisinde dört katılımcının yer aldığı bir tur yapılmasını önerdi. Kiesinger'in başlangıçta reddettiği şey: “Federal Cumhuriyet Şansölyesi'nin bir sandalyeye oturup kendisine söz verilmesini beklemesi yakışmaz.” Ama sonra pes etti.
1976 federal seçimlerinden önce CDU başkanı ve şansölye adayı Helmut Kohl, tartışmalardaki gücünün farkında olmasına rağmen görevdeki Helmut Schmidt'i (SPD) bir TV düellosuna davet etti: “Schmidt daha iyi bir aktör” dedi Kohl, “Ben Daha sonra Franz Josef Strauß (CSU) ve Hans-Dietrich Genscher (FDP) ile dört kişilik bir toplantı yapıldı ve Kohl von Schmidt suçlamayı dinledi. kendisinin “Hıristiyan olmayan bir alıntı sahtekarı” olduğunu söylemek zorunda kaldı. O dönemde seçim kampanyasında adalet anlaşması yoktu.