Sosyal Demokratlar asıl işlerine dair anlayışı kaybettiler. Uzun zamandır işçilerin dilini konuşmuyorlar. Tüm insanlar arasında, LinkedIn'in düzyazısına sahip bir sigorta milyarderi kurtuluş olabilir. Yasaklamak istemediklerini varsayalım.
SPD bir işçi partisiydi. Sosyal adalet, adil çalışma koşulları ve işleyen bir refah devleti için mücadele etti. Bugün parti öncelikle zenginlere karşı savaşıyor. Juso'nun yeni patronu Philipp Türmer talk show'larda güvenilir bir şekilde sunum yapıyor; yakın zamanda şunları söyledi: “Almanya'da daha fazla milyarderin olmasını istemiyorum. Bir topluma zarar veren belli bir zenginlik düzeyi vardır.”
Bunu SPD'deki büyük adamlar gibi görüyor: Toplumun çalışan kesimleri için gerçekte ne yapmak istediklerine dair önerilerden ziyade bu tür açıklamalarla daha çok dikkat çeken Saskia Esken ve Rolf Mützenich. SPD'nin anketlerde bu kadar kötü performans göstermesine şaşmamalı. İşçi Partisi milyarder karşıtı bir parti haline geldi. Olay örgüsü: Bir milyarder sosyal demokrasiyi kurtarabilir: Carsten Maschmeyer.
Çok yüzeysel olarak bakıldığında, Carsten Maschmeyer başarılı bir SPD politikacısı olabilecek her şeye sahip: fakir bir geçmişe sahip olarak bu yolda ilerledi. Hannover'den geliyor, Hannover 96'nın bir üyesi ve Gerhard Schröder'i iyi tanıyor. Çok fazla para kazandı ve bununla ilgili ayrıntılı sorular oldukça istenmeyen bir durum. Scorpions şarkıcısı Klaus Meine ile birlikte çekilmiş pek çok fotoğrafı da var. Çok saf SPD!
Göğsünde işçilerin kalbi atıyor. Kariyer platformu LinkedIn'de haftada birkaç kez çalışkan çalışanların savunuculuğunu yapıyor: “Kimse sürekli olarak sınırlarda çalışmak zorunda kalmamalı” veya “İyi çalışanların motivasyonu tam olarak kötü meslektaşların geçtiği yerde biter” diye yazıyor. Onun özlü sözlerini içeren portre fotoğraflarını neredeyse görmezden gelebilirsiniz: Carsten Maschmeyer ve Joe Biden benzeri yüz ifadeleri olmayan ifadeler.
İşçileri savunan bir milyarder mi? Muhtemelen Juso-Türmer için hayal bile edilemeyecek bir şey ama 360.000'den fazla takipçi için bir ölçüde inandırıcı. Artık pek çok kişi Maschmeyer'i takip ediyor, onun açıklamaları ve ilgili yorumlar düzenli olarak viral oluyor ve büyük beğeni alıyor.
Yazdıkları ne özellikle karmaşık ne de orijinaldir. Bu, biraz motivasyonu olan ve baş ağrısı çeken herkesin bordro vergi beyannamesine bakarken düşündüğü ve duymak istediği şey. Sağduyu tamamen koşulsuz konuşuyor: “Bininci danışmana değil, zanaatkarlara ihtiyacımız var!” “Gençler borçları değil, perspektifleri hak ediyor.” “Düşük maaş alanlar er ya da geç istifa edecekler!”
Eski tarz bir sendikacı
Maschmeyer aslında eski tarz bir sendikacı gibi şu taleplerde bulunuyor: “Sadece akademisyenlere değil tamircilere ihtiyacımız var! (…) İlk kez en çok aranan 10 meslek arasında tek bir akademik meslek bile yok. Aradığımız şey: elektronik teknisyenleri, mekanikçiler, mekatronik mühendislerinin yanı sıra eğitimciler, aşçılar, servis personeli.”
Şöyle devam ediyor: “Bunun nedeni açık: Yıllarca, Almanya'da OECD'ye kıyasla çok az akademisyenimiz olduğunu söyleyen sözde uzmanları dinlemek zorunda kaldık.” Sonra şu sonuca varıyor: “Kreş açılış saatleri kısa, Zanaatkarlar için aylarca beklemek – Randevular ve kapanmak zorunda kalan kalabalık restoranlar.”
SPD, sol pozisyonlarını gözden geçirmek yerine, programlı bir şekilde kimlik siyasetinin akademik küçük siyasetinde kendini kaybetti. Çalışkan madenci artık neredeyse yok. Ancak hastanelerde, kreşlerde, perakende satışta, kurumlarda güvencesiz çalışma koşullarında çalışan milyonlarca işçi var ve güçlü bir sosyal demokrasiye ihtiyaç duyuyor. SPD, kendi çıkarlarını temsil etmek yerine vatandaşların parasını, bu istekliliğin değerinin düşmesini sağlamak için kullandı.
Bir milyarderin, seçim posterlerine “dayanışma” ve “adalet” yazan politikacılardan ziyade işçiler arasında yankı bulma ihtimalinin daha yüksek olması şaşırtıcı. Maschmeyer de sınıf mücadelesi yapabilir! Birkaç ay önce 1 Mayıs'taki düzgün bir konuşmasında olduğu gibi gürledi: “Küstah, küstah, trafik ışığı: Krizlerin ortasında vergi mükelleflerinin parası israf ediliyor.” Bununla ne demek istiyor: Politikacıların zorbalığa saygısı yok. çalışan vergi mükellefleri.
Son zamanlarda rüzgarlı mı? Temizlemek!
Yoldaş Maschmeyer bunu açıkça ortaya koyuyor: “Kötü okul binalarının yenilenmesi için paranız yok mu? Ancak Şansölye ve bakanlara yönelik lüks helikopterler gibi gösterişli yatırımlar da buna dahil. İnanılmaz!” Ve daha da ileri gidiyor: “Partizan siyasi self-servis: Trafik ışığı hükümeti federal idareyi rekor büyüklükte şişirdi. Sonuç: korkunç personel maliyetleri. Almanya'da toplam 1,7 milyondan fazla memurumuz var ve bu sayı sürekli artıyor.”
Tabii ki, Carsten Maschmeyer, dört yıldızlı otel lobisinin cazibesine sahip özel tasarım koltuklarda çekilmiş fotoğrafları ve aşırı odaklanmış ifadesiyle son zamanlarda rüzgarlı görünüyor. Ancak SPD'nin, eğer LinkedIn'de düzyazısı olan bir sigorta milyarderinin işçilere karşı bir işçi partisinden daha duyarlı olması durumunda, yolun ne kadar dışına çıktığını kendine sorması gerekiyor. Juso patronunun buna elbette uygun bir cevabı olacaktır: Milyarderleri yasaklayın.
SPD bir işçi partisiydi. Sosyal adalet, adil çalışma koşulları ve işleyen bir refah devleti için mücadele etti. Bugün parti öncelikle zenginlere karşı savaşıyor. Juso'nun yeni patronu Philipp Türmer talk show'larda güvenilir bir şekilde sunum yapıyor; yakın zamanda şunları söyledi: “Almanya'da daha fazla milyarderin olmasını istemiyorum. Bir topluma zarar veren belli bir zenginlik düzeyi vardır.”
Bunu SPD'deki büyük adamlar gibi görüyor: Toplumun çalışan kesimleri için gerçekte ne yapmak istediklerine dair önerilerden ziyade bu tür açıklamalarla daha çok dikkat çeken Saskia Esken ve Rolf Mützenich. SPD'nin anketlerde bu kadar kötü performans göstermesine şaşmamalı. İşçi Partisi milyarder karşıtı bir parti haline geldi. Olay örgüsü: Bir milyarder sosyal demokrasiyi kurtarabilir: Carsten Maschmeyer.
Çok yüzeysel olarak bakıldığında, Carsten Maschmeyer başarılı bir SPD politikacısı olabilecek her şeye sahip: fakir bir geçmişe sahip olarak bu yolda ilerledi. Hannover'den geliyor, Hannover 96'nın bir üyesi ve Gerhard Schröder'i iyi tanıyor. Çok fazla para kazandı ve bununla ilgili ayrıntılı sorular oldukça istenmeyen bir durum. Scorpions şarkıcısı Klaus Meine ile birlikte çekilmiş pek çok fotoğrafı da var. Çok saf SPD!
Göğsünde işçilerin kalbi atıyor. Kariyer platformu LinkedIn'de haftada birkaç kez çalışkan çalışanların savunuculuğunu yapıyor: “Kimse sürekli olarak sınırlarda çalışmak zorunda kalmamalı” veya “İyi çalışanların motivasyonu tam olarak kötü meslektaşların geçtiği yerde biter” diye yazıyor. Onun özlü sözlerini içeren portre fotoğraflarını neredeyse görmezden gelebilirsiniz: Carsten Maschmeyer ve Joe Biden benzeri yüz ifadeleri olmayan ifadeler.
İşçileri savunan bir milyarder mi? Muhtemelen Juso-Türmer için hayal bile edilemeyecek bir şey ama 360.000'den fazla takipçi için bir ölçüde inandırıcı. Artık pek çok kişi Maschmeyer'i takip ediyor, onun açıklamaları ve ilgili yorumlar düzenli olarak viral oluyor ve büyük beğeni alıyor.
Yazdıkları ne özellikle karmaşık ne de orijinaldir. Bu, biraz motivasyonu olan ve baş ağrısı çeken herkesin bordro vergi beyannamesine bakarken düşündüğü ve duymak istediği şey. Sağduyu tamamen koşulsuz konuşuyor: “Bininci danışmana değil, zanaatkarlara ihtiyacımız var!” “Gençler borçları değil, perspektifleri hak ediyor.” “Düşük maaş alanlar er ya da geç istifa edecekler!”
Eski tarz bir sendikacı
Maschmeyer aslında eski tarz bir sendikacı gibi şu taleplerde bulunuyor: “Sadece akademisyenlere değil tamircilere ihtiyacımız var! (…) İlk kez en çok aranan 10 meslek arasında tek bir akademik meslek bile yok. Aradığımız şey: elektronik teknisyenleri, mekanikçiler, mekatronik mühendislerinin yanı sıra eğitimciler, aşçılar, servis personeli.”
Şöyle devam ediyor: “Bunun nedeni açık: Yıllarca, Almanya'da OECD'ye kıyasla çok az akademisyenimiz olduğunu söyleyen sözde uzmanları dinlemek zorunda kaldık.” Sonra şu sonuca varıyor: “Kreş açılış saatleri kısa, Zanaatkarlar için aylarca beklemek – Randevular ve kapanmak zorunda kalan kalabalık restoranlar.”
SPD, sol pozisyonlarını gözden geçirmek yerine, programlı bir şekilde kimlik siyasetinin akademik küçük siyasetinde kendini kaybetti. Çalışkan madenci artık neredeyse yok. Ancak hastanelerde, kreşlerde, perakende satışta, kurumlarda güvencesiz çalışma koşullarında çalışan milyonlarca işçi var ve güçlü bir sosyal demokrasiye ihtiyaç duyuyor. SPD, kendi çıkarlarını temsil etmek yerine vatandaşların parasını, bu istekliliğin değerinin düşmesini sağlamak için kullandı.
Bir milyarderin, seçim posterlerine “dayanışma” ve “adalet” yazan politikacılardan ziyade işçiler arasında yankı bulma ihtimalinin daha yüksek olması şaşırtıcı. Maschmeyer de sınıf mücadelesi yapabilir! Birkaç ay önce 1 Mayıs'taki düzgün bir konuşmasında olduğu gibi gürledi: “Küstah, küstah, trafik ışığı: Krizlerin ortasında vergi mükelleflerinin parası israf ediliyor.” Bununla ne demek istiyor: Politikacıların zorbalığa saygısı yok. çalışan vergi mükellefleri.
Son zamanlarda rüzgarlı mı? Temizlemek!
Yoldaş Maschmeyer bunu açıkça ortaya koyuyor: “Kötü okul binalarının yenilenmesi için paranız yok mu? Ancak Şansölye ve bakanlara yönelik lüks helikopterler gibi gösterişli yatırımlar da buna dahil. İnanılmaz!” Ve daha da ileri gidiyor: “Partizan siyasi self-servis: Trafik ışığı hükümeti federal idareyi rekor büyüklükte şişirdi. Sonuç: korkunç personel maliyetleri. Almanya'da toplam 1,7 milyondan fazla memurumuz var ve bu sayı sürekli artıyor.”
Tabii ki, Carsten Maschmeyer, dört yıldızlı otel lobisinin cazibesine sahip özel tasarım koltuklarda çekilmiş fotoğrafları ve aşırı odaklanmış ifadesiyle son zamanlarda rüzgarlı görünüyor. Ancak SPD'nin, eğer LinkedIn'de düzyazısı olan bir sigorta milyarderinin işçilere karşı bir işçi partisinden daha duyarlı olması durumunda, yolun ne kadar dışına çıktığını kendine sorması gerekiyor. Juso patronunun buna elbette uygun bir cevabı olacaktır: Milyarderleri yasaklayın.