TFederal Ekonomi Bakanı, politikasını dönüştürücü bir tedarik politikası olarak nitelendirdi. Siyasi mikro yönetim ve sübvansiyon vaatlerinin bir kombinasyonu. Robert Habeck’in hedefi: Almanya’daki ekonomiyi kökten dönüştürmek. Yeşil düşünce kuruluşları, STK’lar ve parti konferansı kararları örneğini takip etmek.
Yenilenebilir enerjilerle ilgili her şey, her zamankinden daha hızlı, ancak pahalı enerji ithalatı, düzenlemeler, gereksinimler, yönlendirme. Ve ruhu takip edenler için para. Bakanın bunun için çok paraya ihtiyacı var. Çünkü yeniden yapılanma planlarıyla yerli şirketlerin rekabet gücü azalıyor.
ayrıca oku
Habeck’in karşı önlemi: sübvansiyonlar. Hazine sandığı: İklim ve Dönüşüm Fonu (KTF). Sinir bozucu parlamento olmasaydı ve Maliye Bakanlığı da kolaylıkla bu işin dışında tutulabilirdi; şu slogana göre: “Christian yeniden kumar oynarsa, KTF kumar oynamış olacaktır.”
Ancak ülkeyi yeniden yapılandırma hayalini gerçekleştirmek için sürekli olarak şirketlere müdahale eden herkes, er ya da geç başarısızlığa mahkumdur. Ve şimdi gördüğümüz gibi, Karlsruhe mahkemesinin kararıyla hızlanan bu olay daha erken gerçekleşti.
Habeck’in abartılı turbo dönüşüm hayalleri pratik testte başarısız oldu. Böyle bir politikanın Isıtma Yasası ile nereye varacağını zaten görebiliyorduk: İnsanların kazan dairelerine kadar idare eden herkes sonuçta tam tersini başaracaktır. Petrol ve gaz ısıtma sistemleri geri dönüşünü kutluyor. Finansmana rağmen ısı pompalarına olan ilgi azalıyor.
Bir sübvansiyon sarmalı ve birçok kaybeden
Genel ekonomik durum ciddi: Almanya şu anda euro bölgesinde en düşük büyümeye sahip. Yurt dışına artan yatırım çıkışları, çok yüksek enerji fiyatları, enflasyon, mevzuat kısıtlamaları, onay bekleyen yığılmalar, harç ve vergi kayıtları.
Ayrıca Alman şirketlerinin ihracat izinleri Federal Ekonomi Bakanlığı tarafından defalarca erteleniyor. Bakanlığın Hermes garantilerine ilişkin yeni sektör kuralları bile artık “iyi ve kötü ekonomi” şeklindeki yeşil ayrımı takip ediyor. Sonuçlar: üretimin kapanması ve yer değiştirme.
Trafik ışıklarının başlattığı ve Anayasa Mahkemesi kararı olmasa da devam edecek olan bir teşvik sarmalı, sonuçta birçok kaybedene yol açıyor: Devlet hem kendisini hem de vergi mükelleflerini bunaltıyor, şirketler devlete daha bağımlı hale geliyor ve yenilikçilik gücü kayboluyor .
ayrıca oku
Konumsal dezavantajlar süresiz olarak sübvansiyonla ortadan kaldırılamaz. Özellikle bürokratik gereklilikler aynı anda hızla arttığında. Enerji Verimliliği Kanunu ile artık sonsuz denetim zorunluluğu var. Yenilik yerine dosyalama için daha fazla personel gerekiyor.
Bu ülkemizin durumunun simgesidir. Federal İstatistik Ofisi’ne göre, çoğu enerji sektöründe olmak üzere işletmeler için 12.000 bilgi gereksinimi bulunmaktadır. Serbest bırakmanın tam tersi.
Düzenlemenin kaldırılması, özellikle de bu gergin ekonomik ve bütçesel durumda çok önemli olacaktır: Sübvansiyon sulama kutusundan çok daha az maliyetlidir ve bir ekonomik teşvik programı gibi çalışır.
Piyasa ekonomisi odaklı tedarik politikasına dönüş
Almanya’da acilen ekonomi politikası değişikliğinin zamanı geldi. Güvensizlik ve ince ayar yerine daha fazla girişimcilik ve özel girişim. Yeni devlet müdahaleleri yerine daha fazla özgürlük. Almanya’nın ekonomi politikası piyasa ekonomisi odaklı arz politikasına dönmelidir.
Girişimcilerin sadece dönüşüm endüstrilerinde değil, burada da arandıklarını bilmeleri gerekiyor. Araçlar KTF ve sulama kutuları değil, küresel CO₂ fiyatıyla piyasa ekonomisinin yönlendirdiği karbondan arındırmadır. Ayrıca serbest ticaret anlaşmalarına ahlaki taleplerle aşırı yükleme yapmayan bir Alman ihracat ve ticaret stratejisi. Avrupa hukukunun ulusal hukuka 1:1 uygulanması konusunda açık bir taahhüt. Planlama, onay ve uygulama hızlandırmanın sadece okunaklı değil, aynı zamanda somut olması da gerekiyor.
50 yıl önce bir kimya şirketinin bir üretim tesisini onaylamak için üç sayfaya ihtiyacı vardı. Bugün aynı (daha modern) sistem için 16 tam Leitz klasörü bulunmaktadır. Ve restoran işletmecileri buzdolaplarının sıcaklıklarını her gün elle kaydedip bu verileri bir yıl boyunca saklamak zorunda kaldığı sürece -dijital ölçüm mümkün olsa bile- ülkemiz geriye doğru gitmeye devam edecektir.
ayrıca oku
Bonn KOBİ Araştırma Enstitüsü’nün (IfM) güncel bir araştırması, bürokratik yüklerin yatırımın önündeki temel engel olduğunu gösteriyor. Ankete katılan şirketlerin yüzde 58’i gelecekte Almanya’ya yatırım yapmaktan vazgeçmeyi planlıyor. Diğer ekonomiler büyürken.
Bürokrasiyi azaltmak, kurumsal vergileri düşürmek ve enerji maliyetlerini düşürmek, iş yerimiz için milyarlarca dolarlık sübvansiyondan daha değerli olacaktır. Federal hükümetin aşırı sübvansiyon politikası sorunları gizliyor ve rekabet dezavantajları kısa vadede çözmek yerine gizleniyor.
Almanya dünyanın merkezi değil. Dünyanın geri kalanı da Almanların her şeyi bilmesini ve kibrini beklemiyordu. Diğerlerine ihtiyacımız var: Enerji dönüşümü için kobalt, nikel ve lityum gibi Latin Amerika’dan gelen önemli hammaddelere erişim eksikliği var. Piller için gereklidirler. Ancak yeşiller partisinin konferansı Mercosur anlaşmasını reddediyor. Delegeler ayrıca arzu edilen enerji geçişinin nasıl başarılı olması gerektiği konusunda daha fazla düşündüler mi?
ayrıca oku
Nükleer enerji santrallerinin çalışır durumda tutulmasıyla elektrik fiyatları düşürülebilir ve bütçeden bağımsız bir şekilde CO₂ tasarrufu sağlanabilir. Almanya’nın “ekonomik çekirdeği”, Robert Habeck’in deyimiyle, dünyanın geri kalanından beş yıl önce iklim nötr hale gelme ve uzmanların tüm uyarılarına rağmen kömürü aşamalı olarak ortadan kaldırma konusundaki inatçı inatlardan kesinlikle oluşmuyor.
Sorumlu bakanın haftada birkaç kez ortalığı karıştırmaması ve Karlsruhe kararı nedeniyle dünyanın sonunu duvara boyamaması durumunda ekonomiye de büyük katkı sağlanacaktı. Çünkü bu belirsizlik, bir konum olarak Almanya’ya, siyasi hükümet balonunun sandığından daha fazlasını yapıyor. Bunun sonucunda ülkemizin dış dünyaya sunduğu üzücü görüntüden bahsetmiyorum bile.
Ekonomik değişim artık ılımlı ve merkeze geri dönmek, devletin ince ayarlarından ve sübvansiyon sarmalından çıkmak, düzenlemeleri ortadan kaldırmak ve her gün eylemlerinden sorumlu olmak zorunda olan yapıcılara daha fazla güvenmek anlamına geliyor. Kısaca: Sadece birkaç kişi için değil, herkes için bir ekonomi politikasına ihtiyacımız var.
Yenilenebilir enerjilerle ilgili her şey, her zamankinden daha hızlı, ancak pahalı enerji ithalatı, düzenlemeler, gereksinimler, yönlendirme. Ve ruhu takip edenler için para. Bakanın bunun için çok paraya ihtiyacı var. Çünkü yeniden yapılanma planlarıyla yerli şirketlerin rekabet gücü azalıyor.
ayrıca oku
Habeck’in karşı önlemi: sübvansiyonlar. Hazine sandığı: İklim ve Dönüşüm Fonu (KTF). Sinir bozucu parlamento olmasaydı ve Maliye Bakanlığı da kolaylıkla bu işin dışında tutulabilirdi; şu slogana göre: “Christian yeniden kumar oynarsa, KTF kumar oynamış olacaktır.”
Ancak ülkeyi yeniden yapılandırma hayalini gerçekleştirmek için sürekli olarak şirketlere müdahale eden herkes, er ya da geç başarısızlığa mahkumdur. Ve şimdi gördüğümüz gibi, Karlsruhe mahkemesinin kararıyla hızlanan bu olay daha erken gerçekleşti.
Habeck’in abartılı turbo dönüşüm hayalleri pratik testte başarısız oldu. Böyle bir politikanın Isıtma Yasası ile nereye varacağını zaten görebiliyorduk: İnsanların kazan dairelerine kadar idare eden herkes sonuçta tam tersini başaracaktır. Petrol ve gaz ısıtma sistemleri geri dönüşünü kutluyor. Finansmana rağmen ısı pompalarına olan ilgi azalıyor.
Bir sübvansiyon sarmalı ve birçok kaybeden
Genel ekonomik durum ciddi: Almanya şu anda euro bölgesinde en düşük büyümeye sahip. Yurt dışına artan yatırım çıkışları, çok yüksek enerji fiyatları, enflasyon, mevzuat kısıtlamaları, onay bekleyen yığılmalar, harç ve vergi kayıtları.
Ayrıca Alman şirketlerinin ihracat izinleri Federal Ekonomi Bakanlığı tarafından defalarca erteleniyor. Bakanlığın Hermes garantilerine ilişkin yeni sektör kuralları bile artık “iyi ve kötü ekonomi” şeklindeki yeşil ayrımı takip ediyor. Sonuçlar: üretimin kapanması ve yer değiştirme.
Trafik ışıklarının başlattığı ve Anayasa Mahkemesi kararı olmasa da devam edecek olan bir teşvik sarmalı, sonuçta birçok kaybedene yol açıyor: Devlet hem kendisini hem de vergi mükelleflerini bunaltıyor, şirketler devlete daha bağımlı hale geliyor ve yenilikçilik gücü kayboluyor .
ayrıca oku
Konumsal dezavantajlar süresiz olarak sübvansiyonla ortadan kaldırılamaz. Özellikle bürokratik gereklilikler aynı anda hızla arttığında. Enerji Verimliliği Kanunu ile artık sonsuz denetim zorunluluğu var. Yenilik yerine dosyalama için daha fazla personel gerekiyor.
Bu ülkemizin durumunun simgesidir. Federal İstatistik Ofisi’ne göre, çoğu enerji sektöründe olmak üzere işletmeler için 12.000 bilgi gereksinimi bulunmaktadır. Serbest bırakmanın tam tersi.
Düzenlemenin kaldırılması, özellikle de bu gergin ekonomik ve bütçesel durumda çok önemli olacaktır: Sübvansiyon sulama kutusundan çok daha az maliyetlidir ve bir ekonomik teşvik programı gibi çalışır.
Piyasa ekonomisi odaklı tedarik politikasına dönüş
Almanya’da acilen ekonomi politikası değişikliğinin zamanı geldi. Güvensizlik ve ince ayar yerine daha fazla girişimcilik ve özel girişim. Yeni devlet müdahaleleri yerine daha fazla özgürlük. Almanya’nın ekonomi politikası piyasa ekonomisi odaklı arz politikasına dönmelidir.
Girişimcilerin sadece dönüşüm endüstrilerinde değil, burada da arandıklarını bilmeleri gerekiyor. Araçlar KTF ve sulama kutuları değil, küresel CO₂ fiyatıyla piyasa ekonomisinin yönlendirdiği karbondan arındırmadır. Ayrıca serbest ticaret anlaşmalarına ahlaki taleplerle aşırı yükleme yapmayan bir Alman ihracat ve ticaret stratejisi. Avrupa hukukunun ulusal hukuka 1:1 uygulanması konusunda açık bir taahhüt. Planlama, onay ve uygulama hızlandırmanın sadece okunaklı değil, aynı zamanda somut olması da gerekiyor.
50 yıl önce bir kimya şirketinin bir üretim tesisini onaylamak için üç sayfaya ihtiyacı vardı. Bugün aynı (daha modern) sistem için 16 tam Leitz klasörü bulunmaktadır. Ve restoran işletmecileri buzdolaplarının sıcaklıklarını her gün elle kaydedip bu verileri bir yıl boyunca saklamak zorunda kaldığı sürece -dijital ölçüm mümkün olsa bile- ülkemiz geriye doğru gitmeye devam edecektir.
ayrıca oku
Bonn KOBİ Araştırma Enstitüsü’nün (IfM) güncel bir araştırması, bürokratik yüklerin yatırımın önündeki temel engel olduğunu gösteriyor. Ankete katılan şirketlerin yüzde 58’i gelecekte Almanya’ya yatırım yapmaktan vazgeçmeyi planlıyor. Diğer ekonomiler büyürken.
Bürokrasiyi azaltmak, kurumsal vergileri düşürmek ve enerji maliyetlerini düşürmek, iş yerimiz için milyarlarca dolarlık sübvansiyondan daha değerli olacaktır. Federal hükümetin aşırı sübvansiyon politikası sorunları gizliyor ve rekabet dezavantajları kısa vadede çözmek yerine gizleniyor.
Almanya dünyanın merkezi değil. Dünyanın geri kalanı da Almanların her şeyi bilmesini ve kibrini beklemiyordu. Diğerlerine ihtiyacımız var: Enerji dönüşümü için kobalt, nikel ve lityum gibi Latin Amerika’dan gelen önemli hammaddelere erişim eksikliği var. Piller için gereklidirler. Ancak yeşiller partisinin konferansı Mercosur anlaşmasını reddediyor. Delegeler ayrıca arzu edilen enerji geçişinin nasıl başarılı olması gerektiği konusunda daha fazla düşündüler mi?
ayrıca oku
Nükleer enerji santrallerinin çalışır durumda tutulmasıyla elektrik fiyatları düşürülebilir ve bütçeden bağımsız bir şekilde CO₂ tasarrufu sağlanabilir. Almanya’nın “ekonomik çekirdeği”, Robert Habeck’in deyimiyle, dünyanın geri kalanından beş yıl önce iklim nötr hale gelme ve uzmanların tüm uyarılarına rağmen kömürü aşamalı olarak ortadan kaldırma konusundaki inatçı inatlardan kesinlikle oluşmuyor.
Sorumlu bakanın haftada birkaç kez ortalığı karıştırmaması ve Karlsruhe kararı nedeniyle dünyanın sonunu duvara boyamaması durumunda ekonomiye de büyük katkı sağlanacaktı. Çünkü bu belirsizlik, bir konum olarak Almanya’ya, siyasi hükümet balonunun sandığından daha fazlasını yapıyor. Bunun sonucunda ülkemizin dış dünyaya sunduğu üzücü görüntüden bahsetmiyorum bile.
Ekonomik değişim artık ılımlı ve merkeze geri dönmek, devletin ince ayarlarından ve sübvansiyon sarmalından çıkmak, düzenlemeleri ortadan kaldırmak ve her gün eylemlerinden sorumlu olmak zorunda olan yapıcılara daha fazla güvenmek anlamına geliyor. Kısaca: Sadece birkaç kişi için değil, herkes için bir ekonomi politikasına ihtiyacımız var.